Bitch Planet: Tatsız Bir Karmaşa

Bağımsız çizgi romancılığın kalesi, sektörün üçüncü büyüğü Image Comics tarafından 2014’ün sonlarında yayımlanmaya başlayan Bitch Planet, eleştirmenlerin yere göğe sığdıramadığı ancak okurların burun kıvırdığı bir seri olmuş, 10 sayı ve 5 antoloji sayısından sonra iz bırakmadan kayıplara karışmıştı. Peki ama bu serinin özelliği neydi ki bu kadar hızlı yükseldi ve çöktü?

Serinin yazarı Kelly Sue DeConnick için ana akım Amerikan çizgi romancılığında feminizm görüşünün önemli bir temsilcisi olduğunu söylememiz yerinde olur. Ayrıca kendisi Matt Fraction’la evli ve Fraction’ın çizgi romanları da genellikle benzer bir kaderle karşılaşıyor. Bunda çiftin yalnızca kendilerinin hoşuna gidecek hikayeleri yalnızca kendilerinin hoşuna gidecek şekilde kaleme almalarının etkisi olduğunu varsayabiliriz.

Yazımızın konusu olan Bitch Planet’i ele alalım. Çizgi roman, oldukça cinsiyetçi bir gelecekte toplumsal normlara uymayan kadınların gönderildiği bir hapishane gezegenini konu ediniyor. Bağ kuracağımız ana karakterler yok, sürükleyici ve merak uyandırıcı bir olay örgüsü yok. Peki ne var? Anlamsız bir çıplaklık, rastgele karakterlerin dertleri ve ilginç olmayan diyaloglar.

Yazar, farklı karakterlerin ağzından modern toplumdaki kadınların dertlerini anlatmak istemiş; bunu başarmış da ancak ilgi çekici veya farklı olmayı başaramamış. DeConnick belli ki büyük bir Margaret Atwood ve hapisteki kadınlar filmleri hayranı ama yazdığı çizgi roman ne Atwood’un edebi gücüne ne de hapisteki kadınlar filmlerinin çekiciliğine sahip.

Bitch Planet Çizimleri

Çizer Valentine De Landro’nun kendine has bir stili olsa da çok fazla gölge ve siyahlık kullanıyor, böylece sayfalar kargacık burgacık figürlerle dolup taşıyor. DeConnick, De Landro ile bir convention sırasında tanışmış ve sanatının gölgelerle dolu olmasına hayran kalmış. Bu çizimlerin okuyucuya ne kadar itici geleceğini, bizi hikayeden koparacağını düşünmemiş bile.

Peki eleştirmenler neden bu çizgi romanı bu kadar sevdi? Cevap tek kelime: Temsiliyet! Bildiğiniz üzere ne kadınlar ne de farklı etnik gruplar son on yıla kadar çizgi romanlarda yeterince temsil edilmiyordu. 2014 yılı, hâlâ devam eden bu akımın zirveye çıktığı bir yıl, Bitch Planet de karakterlerinin farklı etnik gruplardan pek çok kadın olmasıyla temsiliyeti temsil eden bir seri oldu.

Sonuç olarak Bitch Planet, vakit harcamanıza değmeyecek başarısız bir seri. Eğer karakterlerinin farklı etnik gruplardan pek çok kadın olduğu, kadınların problemleri başta olmak üzere gündelik hayattan önemli konulara değinen, heyecanlı, uzun ve tamamlanmış bir feminist bilimkurgu çizgi romanı okumak isterseniz ülkemizde Marmara Çizgi tarafından yayınlanan Y: Son Erkek’i tavsiye ederim. İyi okumalar.